Het meisje dat door India fietste.
- sofie-vd
- 6 okt 2023
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 31 okt 2023
WES 1 Jeugdboek; geschreven door: Aletta André.
Het is bijzonder dat een jeugdboek, bedoeld voor 14 tot 16-jarigen me toch kan ontroeren. Het is een waargebeurd verhaal.
Ik pinkte net geen traan weg toen ik het laatste hoofdstukje las. Ik werd er emotioneel van.
Het verhaal gaat over een 15-jarig meisje, frêle en fragiel, die een ultralange fietstocht start met haar gekwetste vader, op haar bagagedrager door India. Ze fietst bijna 1200 kilometer. Mijn bewondering is immens groot voor haar. Als je dit boek leest, besef je echt hoe gelukkig je je mag prijzen dat je in het rijke Westen bent geboren en dat hier geen sprake is van een kastensysteem. En dat er ook in onze cultuur geen concept is van gedwongen huwelijken onder de 18 jaar. Wat een lucky bastard ben ik, en ook mijn 2 dochters. In India is onder het plebs, duidelijk geen sprake van emancipatie. Daar is de tijd nog blijven stilstaan. Het deed me denken aan mijn moeder. Zij heeft ook een strijd moeten leveren om niet naar het klooster te moeten gaan omdat ze ook wilde studeren. Misschien beklijft het thema me daarom zo sterk.
In het boek komen diverse andere thema’s aan bod. Het hindoeïsme, architectuur, seksisme… Ook het thema vriendschap komt uitgebreid aan bod door de verhalen over haar vriendin Aditi. Jyoti kijkt op naar haar rebelse vriendin en is er soms jaloers op. Daarnaast wordt haar eigen conformisme beschreven dat haar weerhoudt om zelf tegendraads te doen tegen haar ouders. In mijn klas op OKAN zitten 2 Indische zussen. Zij zijn afkomstig uit het Zuiden van India. Ik sprak met hen over het kastensysteem. Ze zeggen dat het eigenlijk niet meer zo bestaat bij hen. Ze zeggen wel dat er nog heel veel armoede is in India. Maar ik denk dat zij nogal welgesteld zijn, omdat ze in Dubai hebben gewoond.
Omdat ik vind dat mijn kinderen in onze maatschappij eigenlijk rotverwend zijn, en daar neem ik de volle verantwoordelijkheid voor ga ik hen dit boek aanraden. Misschien kan er dan naast pedagogisch gehakketak ook eens een cultuursensitief gesprek plaatsvinden aan de ontbijttafel.

Comments