"Het moois dat we delen."

WES 2. Jeugdboek : "Ish Ait Hamou"

Dit boek kan ik categoriseren onder ‘goede boeken’. Het is een jeugdboek dat zal aanslaan bij jongeren. Zeker bij een publiek dat worstelt met diversiteit in de samenleving. Het woord samenleving bevestigt meteen ook het issue. Het is een krachtig verhaal dat eindigt met een bevredigende climax. Het verhaal gaat over een meisje van 19jaar die ongewild voor vervoer zorgt van zelfmoordterroristen. Er komen mensen om. Zij belandt in de gevangenis. Nadat ze vrijkomt wacht haar de onmogelijkheid om terug een leven in haar oude buurt op te bouwen. Per toeval ontmoet ze een nabestaande van één van de slachtoffers van de terroristische aanval. Ze ontmoet een gepensioneerd hulpbehoevend man. Zij bezorgt hem boodschappen en schenkt hem thee. Een lokaal thuiszorgproject. Ze weten niet van elkaar dat ze een verbintenis hebben.

Het fijne aan het boek is dat de verhalen, de levens van de protagonisten, afzonderlijk na elkaar worden verteld en pas op het einde ontmoeten ze elkaar. Het boek klopt op die manier voor mij. Hoewel ik er eerst vanuit ging dat Soumia een jongen was. Op één of andere manier voelde ik een bepaalde mannelijkheid aan in haar personage.

Soumia overleeft haar postgevangenistijdperk niet. Ze wordt neergeschoten door de broer van de oudere man. Hij denkt zo zijn zus (de overleden vrouw) te wreken. Maar de man van deze vrouw denkt er anders over. Hij vond troost in het contact met Soumia.

Daarover gaat het boek ook voor mij. Over op een verschillende manier emoties verwerken.

Het boek gaat ook over eenzaamheid. De beide personage zijn een deel van hun leven kwijt. En ze lijden hier duidelijk onder. Mogelijks verbond die eenzaamheid hen.

Het is voor heel wat mensen de bittere realiteit. Om te moeten leven als nabestaande en slachtoffer van een terroristische aanval. De trieste verwoestende sfeer voelde ik doorheen het boek. Daardoor was het voor mij authentiek geschreven.